Mogelijke Trauma Symptomen
Zodra wij ons niet succesvol en doeltreffend hebben kunnen verdedigen tegen een bedreiging, blijft er enorme (overlevings)energie achter in ons zenuwstelsel.
Als deze niet ontladen wordt, nemen we aan dat we nog steeds in gevaar verkeren.
Hierdoor blijven we steeds opnieuw het zenuwstelsel activeren om actiebereid te kunnen zijn.
Dit kan ons zenuwstelsel niet aan. Het kan ook niet alleen de energie weer ontladen.
Het gevolg is dat ons lichaam een uitweg zoekt door de energie te binden en te organiseren in de vorm van symptomen, traumasymptomen.
Zo wordt zoveel als mogelijk de druk afgehaald van het zenuwstelsel.
Er zullen symptomen ontstaan al vrij kort na de gebeurtenis die ze veroorzaakt heeft. Echter ook later ontwikkelen zich van lieverlee symptomen. Vaak ook bundelen symptomen zich tot syndromen. Met name als het zenuwstelsel te lang bloot staat aan een te hoge lading.
4 Kernsymptomen
Allereerst ontstaan de vier kernsymptomen:
- Hyperactivering;
- Contractie of samentrekking;
- Dissociatie;
- Immobiliteit of bevriezing , verbonden met het gevoel van hulpeloosheid.
Symptomen vrij kort na de Gebeurtenis
Veelal kort erna, of zelfs onmiddellijk, kan men te maken krijgen met:
- We blijven (hyper)alert;
- Hyperactiviteit;
- Schaamte;
- Schuld;
- Gebukt gaan onder stress, in plaats van deze natuurlijk te kunnen reguleren;
- Slaapstoornissen, nachtmerries;
- Flashbacks, indringende beelden;
- Overdreven reageren en grotere emotionele schommelingen;
- Versnelde hartslag, overslaan van het hart . . .
Symptomen: Later ontwikkeld na de Gebeurtenis
Symptomen die zich wat later kunnen ontwikkelen zijn onder andere:
- Geheugenproblemen. Bijvoorbeeld vergeten van feiten, herhaald tijdelijk woorden niet kunnen vinden of kunnen uitspreken. 'Blank' worden. Als verdoofd zijn;
- Overdreven schrikreactie;
- Hyperactief;
- Extreme gevoeligheid voor licht en/of geluid;
- Angsten, fobieën, paniekaanvallen. Hyperventilatie kan hierbij ook optreden;
- Tunnelvisie;
- Hoofdpijnen, migraine;
- Spieren verkrampen;
- We kunnen agressief blijven (al dan niet passief); drift- of woedeaanvallen;
- Voortdurend angstzweet;
- Hartkloppingen hebben;
- Uitgeput (burnout, ME);
- Fibromyalgie;
- Whiplash;
- Zwakte in de ledematen;
- Vermoeidheid;
- Gevoelloosheid;
- Aangetrokken voelen tot gevaarlijke situaties;
- Vermijdend gedrag;
- Huilbuien;
- Intimiteitsproblemen;
- Enzovoort.
Bij voortdurende hoogspanning in het zenuwstelsel kan zich nog ontwikkelen:
- Hechtingsproblemen; moeite of het onmogelijk vinden om een verbintenis aan te gaan;
- Chronische vermoeidheid, weinig energie;
- Problemen met het immuunsysteem (verminderde afweer), hormonale problemen;
- Psychosomatische aandoeningen: hoofdpijnen, nek- en rugproblemen, astma, spijsverteringsproblemen, verstoorde menstruatie;
- Depressie;
- Onverschillig zijn, vervreemding, afzondering;
- Verstoring dag-nachtritme;
- Angst voor de dood, angst kort te leven, ziek te worden, gek te worden;
- Veelvuldige huilbuien;
- Gevoel van hulpelosheid en hulpeloos gedrag;
- Schaamte en schuldig voelen;
- Snelle stemmingswisselingen;
- Woede;
- Gevangen in dynamiek van dader (afreageren) en slachtoffer (niet weten te verweren, laten overkomen);
- Problemen met grenzen stellen of grenzen respecteren, grenzeloos. Dit kan zowel naar anderen zijn als naar zichzelf. Bijvoorbeeld zich uitend in eetproblemen (boulimia, anarexia), automutilatie (zichzelf beschadigen), alcohol- of andere verslavingen;
- Ongelukken of rampen blijven herhalen;
- Enzovoort.